علی ربیعی نوشت: مطالعات نشان می‌دهد بخشی از بی‌ثباتی و عدم تعادل اجتماعی در سال‌های اخیر و به خصوص رخدادهای خیابان‌های پاییزی ۱۴۰۱، ناشی از ضعف کارکرد نهادهای مدنی است که می‌توانستند به عنوان میانجی‌های اجتماعی و آرام‌بخش منشأ اثر باشند.
علی ربیعی نوشت: تا به امروز چشم‌انداز روشنی از اقدامات عملی عرضه نشده است و نظریه و برنامه‌ای برای ترمیم و اصلاح فضا به چشم نمی‌خورد حتی در مواردی مانند سیاستگذاری‌های فرهنگی، به نوعی سیاست‌های برگشت به عقب قابل مشاهده است.
علی ربیعی نوشت: گذار از شرایط ایران امروز و رسیدن به وضعیتی پر تفاهم و پیش‌رونده، تنها از طریق اصلاحات میسر است. مطالعات نشان می‌دهد اولین گام در این مسیر، اصلاحات داخلی است. فرصت‌های دادن سیگنال و علامت و ایجاد فضایی برای ترمیم را نباید از دست داد.
علی ربیعی نوشت: در سه سیاست نیازمند اصلاحات هستیم: سیاست خارجی، سیاست‌های اقتصادی و معیشتی و سیاست‌های اجتماعی. امروز بدون تردید اولویت با سیاست اجتماعی است.
علی ربیعی نوشت: به نظر می‌رسد که نوعی «سیاست علیه شادی» در جریان است. هرچند نسل‌های مختلف شیوه ابراز وجود، کامیابی و شادی‌های مختص به خود دارند، اما در نتیجه سیاست‌هایی که اعمال می‌شود در مجموع کلیت جامعه احساس شادی، درد، رنج در یک ایماژ و تصویر مشترک را می‌توانند احساس کنند.
علی ربیعی نوشت: گفت‌وگو و مباحثه، بیان آزاد عقاید برای شهید بهشتی، در عمل یک سیاست قضایی بود و همه تلاش خود را به کار برد تا امنیت گفت‌وگو و آزادی بیان را تضمین کند و بر این سیاق، او حضور گفت‌وگویی همه آرا و مشرب‌ها در سپهر عمومی را یک راهبرد برای سلامت و مصونیت جامعه می‌دانست.
علی ربیعی نوشت: روشنفکران دینی سرمایه‌ای جز «چند تا خودکار» ندارند و باید بدانند چه بسا این «آخرین نسلی» است که پاسخ خود را از دین می‌جوید و معلوم نیست فرصتی دیگر برای نجات جوانان باشد.
علی ربیعی نوشت: اقدامات شناختی و تبیینی درست بر اساس آمارگیری‌های ملی و استانی انجام شود و در سیاستگذاریها به ساختارهای اجتماعی کار کودک توجه شود.
علی ربیعی نوشت: ماجراهای اخیر نشان داد در فضایی که رسانه‌های مستقل اجازه رشد نیافته و نتوانسته‌اند یک روزنامه‌نگاری تحقیقی را به‌طور مستقل جلو ببرند، احضارها، تذکرها و بازداشت روزنامه‌نگاران مستقل و بالا رفتن هزینه کارهای تحقیقاتی باعث کوچ مرجعیت رسانه‌ای شده و بزرگ‌ترین نتیجه ضدامنیتی رقم خورد.
علی ربیعی نوشت: ما از جهان فاصله گرفته‌ایم و فاصله گرفتن از جهان یعنی محروم کردن مردم کشور و آینده مملکت از حق و حقوق‌شان در اقتصاد جهان. هر حرکتی از سوی دولت برای پیوستن به زندگی عادی جهانی را باید قویا حمایت کنیم.
