نوید برهان‌زهی، فعال اجتماعی ساکن سیستان و بلوچستان، در گفت‌و‌گو با «اعتمادآنلاین»:
نباید به بهانه کرونا مردم سیستان و بلوچستان را فراموش کرد
نوید برهان‌زهی، فعال اجتماعی ساکن سیستان و بلوچستان، درباره وضعیت شهرهای این استان بعد از گذشت بیش از سه ماه از وقوع سیل به «اعتمادآنلاین» گفت: وعده‌های مسئولان هیچ کدام عملی نشد و بسیاری از روستانشینانی که همه چیزشان را در سیل از دست دادند حالا حاشیه‌نشین شده‌اند.
اعتمادآنلاین| اواخر دی‌ماه سال گذشته بود که سیل و آب‌گرفتگی در جنوب ایران آغاز شد. ابتدا هرمزگان و کمی بعد هم استان سیستان و بلوچستان گرفتار این مخاطره طبیعی شدند، مخاطره‌ای طبیعی که سازمان هواشناسی هم نسبت به آن هشدار داده بود و تا اندازه‌ای مردم، حداقل مردمی که به رسانه‌ها دسترسی داشتند، از آن مطلع بودند. اما چه فایده وقتی مردم اطلاع داشتند و مدیرانی که باید به فکر چاره کار می‌بودند به روال همیشگی خود با تاخیر از خواب بیدار شدند (بیشتر بخوانیم) .
حالا بیش از سه ماه از آن روزها و وعده‌هایی که مسئولان به مردم داده بودند گذشته، اما به گفته مردم محلی، نه تنها چیزی تغییر نکرده که اوضاع بدتر هم شده است.
نوید برهان‌زهی، فعال اجتماعی ساکن سیستان و بلوچستان، درباره وضعیت شهرهای این استان بعد از گذشت بیش از سه ماه از وقوع سیل گفت: برخی مناطق اوضاع بهتری دارند، علتش هم این است که به شهر نزدیک‌تر بودند و امکانات بیشتری در اختیارشان قرار گرفته است، علاوه بر این خیرین هم به آنها کمک بیشتری کردند. اما اوضاع در روستاها و به ویژه مناطقی که خسارت بالا دیده به هیچ عنوان مساعد نیست.»
برهان‌زهی ادامه داد: کلیپ‌های زیادی پخش شده که اوضاع مردم را به خوبی نشان می‌دهد. ساکنان بسیاری از روستاهای اطراف دشتیاری به خاطر اینکه تمامی دارایی خود را از دست دادند راهی مناطق اطراف چابهار شدند و حالا یک عده روستانشین باآبرو تبدیل به حاشیه‌نشین‌هایی شده‌اند که هیچ چیزی ندارند.
این فعال اجتماعی با اشاره به وضعیت جاده‌ها توضیح داد: مردم در بسیاری از مناطق مثل اطراف «کاجو» خودشان دست‌به‌کار شده‌اند و در میان سنگ و کوه مسیرهایی را برای خود باز کرده‌اند. چون سیل و آب‌گرفتگی پس از آن، همان اندک جاده‌ای که داشتند را هم نابود کرد.
او از وعده‌های عملی‌نشده مسئولان شکایت کرد: مدیران و مسئولان وعده‌های زیادی داده بودند، اما اجرا نشد. اگر کمک‌های مردم، خیرین و بسیاری از نهادهای مردمی نبود، همین اندک تغییرات هم دیده نمی‌شد. بیشتر خانه‌های مردم، به ویژه روستاییان، کاملاً با خاک یکسان شد، اما هیچ کمکی به آنها نکردند. گفتند در عرض سه ماه 16 هزار خانه می‌سازند اما 16 خانه هم نساختند.
به عقیده برهان‌زهی کرونا نباید مانع این پروژه‌ها شود: الان مسئولان می‌گویند که به خاطر کرونا تمام پروژه‌ها متوقف شده است، در حالی که پیش از شیوع کرونا هم کاری نکرده بودند. حتی پی‌ریزی ساختمان‌ها هم انجام نشد. از سوی دیگر، همان امکانات کم هم به افرادی داده می‌شود که کد ملی و شناسنامه داشته باشند. غافل از اینکه بخش اعظم مردم مناطقی مثل دشتیاری اصلاً شناسنامه و اوراق هویتی ندارند. آمار مشکلات اقتصادی و آسیب‌های اجتماعی اتفاقاً در این مناطق بیشتر است. در چنین شرایطی باید حتی امکانات بیشتری به این افراد داده شود نه اینکه با چنین سخت‌گیری‌هایی بر سر راه‌شان مانع تراشیده شود.
او در پایان گفت: خسارات کشاورزی و دامداری بدترین اتفاقی بود که برای مردم رخ داد. اگر فقط خانه و مال‌شان را از دست می‌دادند، می‌شد به سختی و به مرور زمان آنها را برگرداند. اما حالا که دام و محصولات کشاورزیشان را هم از دست داده‌اند و دیگر هیچ شغلی ندارند روزگار برایشان به دشواری می‌گذرد. اگر بخواهیم به خاطر کرونا آنها را فراموش کنیم، اوضاع از این هم بدتر می‌شود.
دیدگاه تان را بنویسید