کم غذا خوردن در دوران کرونا به تنهایی کمکی به کاهش وزن می‌کند؟

اعتمادآنلاین| تحقیقات نشان داده که ما در دوران شیوع کرونا بیش از قبل غذا خورده‌ایم. جدیدترین آماری که سازمان بهداشت انگلیس منتشر کرده حاکی از آن است که بیش از 40 درصد از بزرگسالان در انگلیس در طول همه‌گیری به طور متوسط سه کیلوگرم افزایش وزن پیدا کرده‌اند. دلایل این اتفاق در نگاه اول واضح است: ما فعالیت کمتری در این دوران داشته‌ایم و پرخوری عصبی و بسته شدن باشگاه‌ها نیز آن را تشدید کرد.

به گزارش اعتمادآنلاین ، به نقل از «The Conversation»، با نگاهی به تاریخچه رژیم‌های غذایی و کمپین‌های سلامت به خاطر می‌آوریم که واقعیت افزایش وزن چیزی بیشتر از تعداد کالری‌های کسب‌شده در برابر کالری‌های ازدست‌رفته است. این مساله باعث می‌شود این سوال پیش آید که آیا تمرکز بر رژیم‌های سنتی که هدف آنها کاهش کالری از طریق شمارش بود واقعاً می‌تواند در دوران شیوع کرونا موثر باشد؟

همان‌طور که تحقیقات دانشمندان درباره رفتارهای لاغری پس از سال 1945 نشان می‌دهد، رژیم‌های کاهش وزن در ابتدا محبوبیت زیادی داشتند و تمایل آنها بیشتر به محدود کردن مصرف کربوهیدرات‌ها بود؛ اما در اواخر دهه 60 میلادی رژیم‌های کم‌چربی و شمارنده کالری بسیار متداول‌تر شد.

محققان در آن زمان بسیار نگران ارتباط موجود بین افزایش وزن و بیماری‌های قلبی بودند. تحقیقاتی برای مستندسازی آثار مخرب چاقی در چند مطالعه مورد بررسی قرار گرفت. این ارتباط هنوز کم گزارش می‌شد، اما در اواخر دهه 60 میلادی نگرانی‌ها به حدی رسید که محققان انجمن چاقی (Obesity Association) را در سال 1967 در انگلیس افتتاح کردند.

به رغم افزایش توجه جهان به مساله بهداشت و رژیم غذایی، مردم سراسر جهان خصوصاً در کشورهای غربی به طور مداوم اضافه‌وزن پیدا می‌کنند. در حال حاضر سطح چاقی در جهان نزدیک به سه برابر میزانی است که در سال 1975 گزارش شده بود. بررسی‌هایی که طی سال‌های 1950 تا 2000 از خانواده‌های انگلیسی انجام شد داده‌های متناقضی داشت که نشان می‌دهد مصرف کالری در سال‌های پس از جنگ حتی با افزایش نرخ چاقی کاهش یافته بود. افزایش تعداد موتورها و ماشین‌ها در اوایل دهه 1950 بیانگر آن است که کاهش وزن چیزی فراتر از کاهش مصرف کالری است و برای یافتن دلایل چاقی باید دید وسیع‌تری نسبت به جامعه و سبک زندگی مردم داشت.

این مساله هنگام شیوع ویروس کرونا نیز صدق می‌کند؛ مثلاً گزارش آژانس استاندارد غذایی در زمان همه‌گیری تاکید دارد که در دوران اولین قرنطینه تعداد بیشتری از مردم از غذاهای خانگی استفاده می‌کردند و وعده‌های سالم‌تری مصرف می‌کردند. این گزارش نشان داد احتمالاً رابطه‌ای بین افزایش پخت‌وپز به خاطر کار در خانه و تعطیلی سراسری وجود دارد. با وجود این، بسیاری از افراد همچنان افزایش وزن پیدا کرده‌اند.

واقعیت دیگری که وجود دارد این است که افراد به دلیل وقت بیشتری که به خاطر دورکاری در خانه دارند می‌توانند کارهای بیشتری انجام دهند و در نتیجه درآمد آنها بیشتر شده. معمولاً خوردن غذاهای ناسالم به دلیل نداشتن وقت برای آشپزی و درآمد پایین روی می‌دهد.

توجه به رژیم‌ها برای مبارزه با چاقی فزاینده مردم در 70 سال گذشته عملاً بیهوده بوده است. صدها رژیم در قرن بیستم وجود داشت: از نخوردن نان و سیب‌زمینی گرفته تا مصرف 500 کالری در روز؛ اما اهدافی که با این رژیم‌ها همراه بود اغلب ناموفق بود. به نظر می‌رسد که کمپین‌های سلامت همچنان بر مصرف کالری کمتر تمرکز داشته باشند.

چاقی در سال 1998 یکی از اولویت‌های سلامت شناخته شد؛ اما از آن زمان تاکنون پیشرفت بسیار کمی در این زمینه حاصل شده است. چاقی یک سبک زندگی آگاهانه نیست و راه‌حل‌های فردی نیز نمی‌تواند در زمان شیوع ویروس کرونا چاره‌ساز باشد. مساله افزایش وزن در این دوران همه‌گیری باید مورد توجه قرار گیرد و ما ترغیب شویم که از روش‌های متداول برای کاهش وزن استفاده کنیم و همچنین تمرکز بیشتری بر علل اصلی بروز این مشکل و انجام رویکردهای یکپارچه داشته باشیم.